Wie maakt me los?

Vorige week stond ik bij de Amsterdamse IJ-Hallen onze oude meuk te verkopen. Van stekkertjes tot een koffiezetapparaat, van mooie jasjes tot puzzels en boeken. Het liep als een trein. Heerlijk, want het ruimde de schuur weer eens lekker op en het leegt het hoofd.

Maar ehh, zo makkelijk is het niet altijd. Want er zat zo’n badpakje bij. Zo’n klein, schattig badpakje. En ja, dat hing daar aan een waslijntje boven de kraam, wiebelend in de wind tussen gekleurde vlaggetjes, in alle onschuld. Ach, dat badpakje….. ik weet nog dat ze het paste. En ja hoor, ik zit weer bij zwemles, in die hitte, met de vaders, moeders, opa’s en oma’s die door het raam keken naar de zeven meter onder water en natuurlijk: Het Gat. De benen in schoolslag, de plankjes voor het hoofd, natuurlijk ging die van mij over de lijn, botsend tegen het kind dat op de andere baan alweer terugzwom.

De dichtgeknepen oogjes en het rillende lijfje na afloop, snel een warme douche, een grote handdoek om het kind heen, twijfelend of je sterk bleef en het kind zichzelf liet aankleden, of dat je toch maar even hielp omdat het bijna onmogelijk is om dat bibberende kind zelf haar sokken over die vochtige voetjes te laten trekken. Oh, daar ga ik alweer, want oh, die voetjes….. Als een blauwdruk staan die voetjes in mijn geheugen gegrift. Die bollige pootjes op het bankje dat ook het hokje afsloot. De keuze was natuurlijk helemaal niet moeilijk, natuurlijk hielp je in dat veel te kleine kleedhokje met aankleden. Het zweet op je voorhoofd, soms nog in je winterjas. Het badpakje rolde je in de handdoek, die ging in de Albert-Heijn tas en dan tilde je haar met natte haren achterop de fiets, dat knikkende bolletje leunde tegen je rug, op naar huis voor warme thee en een koekje.

Ik weet het, ik maak het weer veel te melancholisch. Maar dat deed dat wapperende badpakje nu eenmaal even met me. Pas achteraf overigens. Want ja, ik weet dat ik stoer zei dat ik nog zoveel spullen van toen heb, teveel spullen heb bewaard en dat de kinderen er zelf niet heel veel boodschap aan hebben. Maar toen ik thuiskwam en ’s avonds in bed lag, het geld was geteld en verdeeld, toen zag ik dat badpakje ineens weer wapperen.

Dus toen ik riep Wie Maakt Me Los, wist ik nog niet dat dat eigenlijk over iets anders ging.