Een goedgeklede en op het oog zelfverzekerde vrouw van rond de zestig staat bij de zelfscan in de Appie en krijgt de controlemelding in beeld. Nu vinden veel mensen dat vervelend, maar daar gaat dit stukje niet over. De dame in kwestie kijkt vragend om zich heen en als er na wel 5 seconden nog... Lees verder →

Nou, hij is er hoor, een leuk klein zwart autootje met getinte achterramen, voorzien van airco en centrale deurvergrendeling, 15 jaar oud, nooit buiten gestaan en vast en zeker van een oud dametje geweest. Mijn kinderen hebben een auto met bijna 2 ton aan kilometers op de teller, een afgeragde versnellingspook en voorzien van alleen... Lees verder →

Als je kinderen dat felbegeerde roze pasje hebben behaald, officieel de weg op mogen en jij met een mengeling van afgrijzen en trots op de passagiersstoel plaats neemt, begint het stuivertje wisselen. Het gevolg is dat je ineens je auto kwijt kan zijn: op een druk moment werd aan je gevraagd of ze hem even... Lees verder →

Ik kijk erg graag sport. Vier sporten om precies te zijn: tennis, voetbal, rugby en schaatsen. Dit laatste is op dit moment volop te zien, ik word verwend met Worldcup wedstrijden, WK's, NK's, lange afstanden, sprints, de medailles van Schouten en de tranen van Leerdam. Ik geniet en nog beter, ik geniet samen. Tegenwoordig samen... Lees verder →

Twee weken geleden liep ik met mijn kinderen en schoondochter door het centrum van Antwerpen. Een dagje op stap met elkaar. Eten, drinken, shoppen, rondlopen, kijken en vooral samen zijn. Want zo vaak doen we dat niet, en al helemaal niet met het complete clubje. Het is mooi om zo'n dagje te organiseren, je bent... Lees verder →

Grappig hoe dat werkt, hoe je toegroeit naar veranderingen waarvan je weet dat ze eraan komen. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn dochter binnenkort ook het nest verlaat. Wanneer, dat zegt de grote voorziener echter niet. Want: woningnood en woekerprijzen voor hele kleine kamers met vochtige muren en tochtende kieren in de kozijnen van het enkele... Lees verder →

Met mijn kinderen op de grens tussen jeugd en volwassenheid, merk ik aan mezelf dat ik het stokje af en toe een beetje overdraag. Het begon vijf jaar geleden toen mijn zoon mij in de vroege Spaanse ochtend, na een nacht van ondraaglijke rugpijn, naar de auto begeleidde. Ik zat met pijn en moeite achter... Lees verder →

Wow, we zitten echt alweer in de laatste weken van het jaar 2023. Containerbegripjes slaan dagelijks en door iedereen om mijn oren: 'wat ging dit jaar snel!', 'wat hebben we genoten he' en vooral 'ik heb het zo druk'. De vaste lezers onder jullie weten het wel, ik ben niet zo goed met de maand... Lees verder →

Afgelopen zondag kwam mijn zoon even thuis. Voor ik het weet lag ik op de bank tussen mijn twee grote kinderen ingeklemd, ze probeerden me van beide kanten met hun lange benen van die bank af te duwen en het werd een rommeltje van liefde, aandacht en humor. Het zijn van die gouden momenten waarbij... Lees verder →

Als moeders een paar dagen met een vriendin eropuit trekt, dan komt daar altijd gelazer van. Want, van teveel spektakel wankel je allicht (ik voel me vrij om deze dichtregel van Lucebert te gebruiken), en ja hoor, sinds ik eergisteren terugkwam uit Spanje wankel ik inderdaad. Misschien nog wel een beetje van de drank. En... Lees verder →