T komt af en toe ter sprake in mijn blogs: daten. Nu blies ik een maand of wat geleden nog flink hoog van de toren dat er niets gaande was, intussen had ik toch het Tinderaccount weer geactiveerd. Ik vind er oprecht weinig aan. Maar ja, alleen is maar alleen en het vlees is zwak, eerlijk is eerlijk. En als je dan tussen de drukke bedrijven door een half uurtje tijd hebt, waarom dan niet even swipen tussen prinsen en kikkers, misschien zit die ene leukerd er net tussen.
Ik ben overigens niet perse uit op een vaste relatie, maar sluit het ook niet uit. Delen is fijn, zo simpel is dat. Maar zoals je weet date ik niet binnen mijn postcodegebied en zo vaak kom ik ook niet ergens anders in de kroeg, dus ga die ene leuke vent maar eens in reallife vinden. Nee, wat dat betreft is er niets mis met online daten. In mijn geval swipe ik vooral naar links, exit dus. Ik vind namelijk bijna iedereen stom. Helpt ook niet in de poel des aanbods.
Maar nu komt ie. Of je nu 15, 25, 50 of 80 bent, verliefdheid voelt hetzelfde. Maar er is wel een verschil nu ik date na mijn scheiding en ruim na mijn veertigste. Ik noem dat het gemis aan de biologische drive.
Die drive, die onzichtbare maar onmiskenbare push bij het vinden van een ‘matingpartner’, die mist eenvoudigweg. Simpeler: geen kletterende eierstokken en geen drang om babies te maken. Gezin stichten? Check, done that. Dat niet te benoemen gevoel, die oerdrang, die overheersende wens ‘ik wil een kind’: voorbij. En rationeler: slapeloze nachten: afgevinkt. Je pubers bezorgen je genoeg kopzorgen en je bent eigenlijk ook gewoon te oud om nog te baren (niet boos worden als je het niet met me eens bent, agree to disagree). Kortom: nee, er is geen biologische drive meer om met een man thuis te komen die geschikt is als vader van je kroost. Die man is inmiddels exit en niet aan vervanging toe.
Dus, de date van de week moet van goede huize komen om jou te veroveren. Andersom ook trouwens. En iedereen draagt zijn bagage als een enorme plunjebaal op zijn rug, er zijn op zijn minst onhandige situaties met exen en vaak ook boze kinderen die een stiefmoeder niet zien zitten. Die genoeg achter hun kiesjes hebben, dus geef ze eens ongelijk. En ja, hoe graag ik ook een leuk vriendje zou willen, hij komt mijn huis ook zeker een lange tijd niet in, want mijn kids staan op 1 en ik zie niet hoe ik een en ander zou kunnen combineren. De date heeft wellicht hetzelfde idee of juist niet, voel je ‘m? Zo eenvoudig is het niet.
Misschien ben ik ook wel te kritisch. Ik zie genoeg mensen om mij heen met mooie nieuwe relaties. Leuke vrouwen en leuke mannen die elkaar vinden en al die bergen en bergjes bedwingen. Ik vind het knap, hoe doen ze het?
En tegen welke prijs? Ik ben heel benieuwd, laat gerust een reactie achter!
Single Parent Toolbox 
Wat heb je dit toch weer schitterend beschreven Kim, heerlijk om te lezen, jou tijd komt nog wel, heus!!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Gewoon lekker gaan daten met ‘mannen’ en niet met evt. ‘serieuze aanstaanden waar je oud mee wilt gaan worden’. Want waar je ooit op viel is echt nu niet meer, net wat je schrijft; je hoeft geen potentiele papa voor je babies! Je wilt gewoon leuke dingen doen (…)
LikeLike
Kim, ik heb weer genoten van je story. Inmiddels zijn mijn kinderen het huis uit en heb ik het huis voor mezelf. De kinderen stimuleren zelfs dat ik eens een leuke man tegen kom.
En ja als 60 plusser zit ook ik op Tinder. Soms n leuke date maar het blijft moeilijk. En ja dat links swipen gaat bijna in een handeling door. Zo verdwijn ik weer n tijdje van Tinder als ik het zat ben, zelfs n beetje moedeloos en verdrietig. Want ik wil wel heeeeel graag die leuke man!! Maar natuurlijk wel de 2e ware!! Ik merk dat ik t gewoon niet leuk vind in mn eentje ook al heb ik genoeg sociale kontakten. Het thuiskomen uit t werk in n leeg huis went gewoon niet…. Afijn in de tussentijd gewoon mn ogen open houden…. wie weet…..
LikeGeliked door 1 persoon