De KerstMuts maakte een KerstMisser

Soms maak je wel eens een foutje. Wie niet? Kan je laconiek over zijn, denken, ach, kan iedereen overkomen. Maar soms maak je wel eens een foutje, dat ook niet zo erg is, maar wat je wel dwars zit. Ik had er zo een in dit jolly festive season.

Planningen rond Kerst. Voor de meesten een uitdaging. Als gescheiden ouder een flinke uitdaging. Als gescheiden ouder met gescheiden ouders een catastrofe waar je op kunt wachten. En zo geschiedde.

Terwijl ook Maria in barensnood verkeerde, schreef ik mijn eigen kerstverhaal. Ja, mijn oudste is van 24 december. Een bijzonder moment: toen hij ter wereld kwam, sneeuwde het. Een witte kerst, een baby in een wiegje, mijn eigen idylle was geboren. Nooit was ik gelukkiger en ieder jaar word ik op 24 december wakker met een gelukzalig gevoel. Het kind dat mij moeder maakte, deed dat op de dag waarop iedereen denkt aan vrede op aarde, samenzijn, reflectie en liefde.

En aan eten, veel eten. Kerstontbijt, diners, nog een brunch tussendoor. Schalen vol chocolade, de kerstboom vol musketkransjes. En we denken aan planningen. Want waar en met wie vieren we Kerst dit jaar, wat moet ik daarvoor in huis halen, wie vindt welk cadeautje leuk etcetera.

De formule X+Y=A&B=KERST
Voor mij telt met name de planning van wie en waar. Ik had een waterdicht systeem. Dacht ik. Hier komt de formule: In jaar X gaan de kinderen op Kerstdag 1 naar hun vader en op Kerstdag 2 zijn ze bij mij. In jaar Y draaien we dat om. Nu gaan we extraheren: In jaar X ga ik op Kerstdag 1 alleen naar ouders A, op Kerstdag 2 met de kinderen naar ouders B. In jaar Y draaien we dat om: dan ga ik op Kerstdag 1 met de kinderen naar ouders A en op Kerstdag 2 ga ik alleen naar ouders B. Waterdicht, toch? Nope… ik snap het nu zelf al niet meer. De kerstmuts in actie…..

Lekker op tijd geregeld
Dus dit jaar ging het mis. Omdat ik ervan overtuigd was dat de kinderen vorig jaar op Eerste Kerstdag mee waren naar het diner bij mijn vader en stiefmoeder, plande ik het al in oktober (ja, vooruitplannen geeft ruimte en helderheid…. duhhhh) zo dat ze dit jaar met mij mee zouden gaan naar een diner op Tweede Kerstdag bij mijn moeder en stiefvader. Alles geregeld met mijn ex, hij zou op Eerste Kerstdag een diner geven voor zijn moeder en schoonmoeder en onze kinderen en zijn stiefdochters. Top Kim, lekker op tijd alles geregeld, voor mij geen stress dit jaar.

• 

Hmmmm, verkeerd gerekend, verkeerd herinnerd. Vorig jaar waren ze toch mee naar mijn moeder (de agenda bood geen uitsluitsel) en dit jaar zijn ze dus weer niet mee naar mijn vader. Jammer is het wel, mijn zoon had dolgraag bij zijn ooms aangeschoven, ze zijn een mooi clubje samen en dat mist hij nu voor het tweede jaar achter elkaar. Daarentegen mag hij morgen bij zijn twee andere ooms aanschuiven, wat t weer goed maakt. Hij maakt er verder ook niets van, en mijn dochter ook niet. Die stuitert de feestdagen gewoon door als een dol rendier, dus no problem daar.

Niet te harden
Maar ik voelde me zo stom. Je probeert het goed te doen en het gaat juist mis. Je doet iedereen tekort en schuldgevoel ligt op de loer. Maar zeg nou zelf: dit is toch niet te doen? Wat gaat er gebeuren als ik een nieuwe relatie krijg met ook weer kinderen, exen en een schoonfamilie. Niet te harden. Bovendien: waarom moet ik dit alleen regelen en waarom voel alleen ik me stom? Kortom: rond Kerst komen er niet alleen warme gevoelens boven, maar ook oud zeer, zoveel is duidelijk.

Volgend jaar ga ik op vakantie. Maar dat zeg ik al jaren. Want dat doe ik toch niet, ik ben teveel familiemens om weg te gaan zonder al die lieverds om me heen. Die gisteren ook weer allemaal aan tafel zaten voor de verjaardag van mijn zoon. Ik ben een sucker voor Kerstmis, dus volgend jaar trek ik de agenda alvast in september. En heb ik dit blogje voor als ik het niet meer weet. Lieve mensen, tel je zegeningen en een fijne Kerst!