Zullen we er even een platte editie in gooien? Gewoon lekker praten over seks? Over sjansen en over Tinderdaten? Over dat je er als single parent ook wel eens zin in hebt. Dat dat altijd op momenten komt dat je je gevangen voelt tussen de muren van schuldgevoelens en tijdgebrek. Je eigen Prison Break op de vierkante centimeter, tussen trapgat en wasmachine.
It’s all in the mind, zullen we maar zeggen. Hoewel ik nu veel meer rust heb dan, pak ‘m beet, een jaar geleden, is het vlees soms zwak. Maar ja, dat zal allemaal wel, maar waar haal ik de tijd vandaan? De kinderen wonen bij mij, doordeweeks is het vijf dagen achter elkaar een race om, na mijn werk en de reistijd van bijna anderhalf uur (heen en ook weer terug, elke dag, brrr) de potten en pannen voor half acht op tafel te zetten. Daarna begint het grote aandachtspel: overhoren, even gezellig hangen met zijn drietjes, de een heeft een vraag, de ander een probleem. Daarna volgt het drama-uurtje: ‘Zij zei dat ik dat had gezegd en toen werd het ruzie en toen bemoeide Sam zich er ook nog mee en nu haat ik hem.” Deze zin bestaat inmiddels in ongeveer 500 verschillende versies, onmogelijk om echt serieus te nemen, maar oh, het kwetsbare puberhartje met zijn emotionele uitwassen. Na het gillen en schreeuwen begint de rede. “Nog even kletsen in bed, mam?”
Na een bijzonder efficient logistiek rondje van wasmachine, droger, strijkbout, koffieapparaat ontkalken, de BTW-aangifte en het repareren van een stoelpoot hoor ik ook nog steevast zoiets vanuit een bed: ‘Oh, mam, morgen moet ik 7,50 in muntjes mee naar school”, waarop ik dan steevast antwoord: “Dan moet je dat regelen”, om vervolgens natuurlijk toch weer alle portemonnees, bakjes, broekzakken en spaarvarkens om te draaien.
Daarna rol ik uitgeteld mijn bed in. Nog even appen met een vriendinnetje, het avondlijke Tinderswipen ben ik mee gestopt, dat brengt niets behalve een onrustig gevoel en slapeloze nachten door de vreselijke fotocollectie van vissende, kale kitesurfers met bierbuik op je netvlies.
Kortom: voor mij geen spannende avontuurtjes doordeweeks.
Maar dan…. het weekend staat voor de deur! Op vrijdagavond maar weer eens de kroeg in. Lekker dansen, lachen, kletsen met vriendinnen, jaja, ik weet wel hoe ik me moet vermaken. Maar, het dorp is gezellig maar ook heel klein. Er wordt gekletst, ik heb er geen zin in. Dus: ik date niet in mijn postcodegebied. Deze uitspraak doet mijn vriendinnen altijd keihard lachen, maar eerlijk gezegd bevalt het me prima. Nooit gedoe, geen talk of the town.
Maar……, we gingen het toch hebben over platte spanning en sensatie, seks en sjansen? Het is echt erg, maar er valt dus niets te melden! Nothing new from the western front. Wat saai….. volgende week stappen buiten mijn postcodegebied. Ik ben ook maar een mens.
Single Parent Toolbox 
Geef een reactie