Nagels lakken en navelstaren

En dan is Tijn dood. Het nagels lakkende ventje dat heel Nederland in beweging kreeg. Het leven is zo oneerlijk soms.

Ik kende Tijn niet. En toch raakte hij mij. Nu hij dood is, ben ik al een paar keer in tranen geraakt bij het lezen van een post op Facebook. Daar moeten we misschien ook een beetje mee minderen, met social media. Alles komt zo direct en hard binnen. Alle mogelijke instelbare filters ten spijt, de uitzetbare emotiefilter heb ik nog niet ontdekt.

Tijn dus. Nagellak. Dood.

Wat heeft dit met mijn blog te maken? Nou, tijdens het navelstaren wil je de omgeving nog wel eens vergeten. Oh, wat heb ik het druk. Oh, wat is het leven duur. Oh, wat doet dat kind lastig. Oh, wat sta ik er alleen voor. Maar godsamme, wat ben je gezegend.

Tel ze, die zegeningen. En knuffel je kinderen vanavond extra stevig. En ik? Ik ga samen met mijn dochter gezellig nagels lakken. Wij wel.