Hoe overleef je het 'single met kinderen' gebeuren en leef je nog lang en gelukkig?
We schrijven een jaar verder. Een jaar voorbij, weer laaf ik mij aan de heerlijkheden in het zuidelijkste puntje van Spanje, weer met mijn twee prachtige kinderen en weer realiseer ik me dat ik mijn zegeningen moet tellen. Het leven lacht me toe, de seinen staan op groen en niets houdt mij tegen. De clichés... Lees verder →
Met het wisselen van de koude winter naar de knisperende lente valt er een zware deken van mij af. Dat het nog steeds bokkenweer is en dat ik al een flinke jas heb uitgedaan door die maandenlange, terugkerende griep staat daar los van. Gevoelsmatig zit ik al in de tuin met een glaasje wit en... Lees verder →
Zooo he, die griep. Die griep is heftig! Geniepig. Pakt je op je zwakst. Trekt je leeg tot je niets meer kan en maakt je dan af. Ja, echt! Ik was een schim van mezelf, een zielig hoopje mens zonder energie. Ook was ik een emotioneel wrak en lag ik de hele dag voor de... Lees verder →
We zijn weer terug in de luiers. Oke, puppy-trainingspads. Ja, de marketingfuik rond babies bestaat ook rond honden. Zakken vol speeltjes en als je niet oppast schaf je ook nog een leuk outfitje voor de kleine aan. Waarbij je zelfs kunt kiezen uit een Oktoberfestpakje voor een reutje of een teefje. Ik werd niet goed.... Lees verder →
Daar zit je dan, met je liefdesverdriet. Tranen in je bed en vooral niet boven de pannen tijdens het koken, niet zo leuk voor je kinderen. Hoe je je best ook doet, een verkering in combinatie met alleenstaand ouderschap is echt niet gemakkelijk. En als t dan lijkt te lukken, dan is de pijn van... Lees verder →
In de drukte van het leven, zie je sommige vrienden wat minder vaak. Het goede gevoel blijft en je doet allemaal je best om elkaar toch zoveel mogelijk aandacht te geven. Een appje, je stuurt eens een kaartje. Maar de spontane acties zijn uiteindelijk het leukste en brengen de mooiste inzichten. Vorige week woensdagmiddag had... Lees verder →
Oke, ik klaag niet zo vaak, maar ik ben moe. Moe van het zorgen, moe van het werken, moe van 24 uur per dag beschikbaar zijn en moe van de constante stromen was, ongevraagde opmerkingen, boodschappen en vragen. Ik ben er gewoon moe van dat t nooit stopt. Heb ik t ontbijtbrandje geblust, race ik... Lees verder →
De puberzoon wilde het al een tijdje: zijn mooie, dikke krullenbos vervangen door coupe Prison Break. Goed, dan praat je erover, niet teveel want ja, het puberbrein is daar niet voor gemaakt, maar toch, even de pro's en contra's de revue laten passeren. Daar zit je dan, als moeder. Het is zijn hoofd, zijn haar.... Lees verder →
Okee, de vakantiecocktail 2017 bestaat niet alleen uit limoen, cahaca (witte rum), ijs en suiker. Nee, onder het felgekleurde parapluutje vind je ook nog bitterzoete herinneringen, puberhormonen en moederangst. God, wat had ik graag even iemand naast me gehad gisteravond. Deze aansteller moest haar kids loslaten, want het grote jaarfeest barstte los. Stel je voor:... Lees verder →
En dan ben je op vakantie. Als single parent. T is geen nieuws meer, dit is niet de eerste keer. Maar nu ik alles weer op een rijtje heb, lijkt het alsof ik deze vakantie intenser beleef. Niet meer ieder moment ervaar (ups&downs) maar meer de vakantie als geheel voel (balans). En dat voelt goed.... Lees verder →
Single Parent Toolbox 