Geslaagd

Na weken stress, blokken, doorzetten, de moed bijna opgeven maar die er dan toch weer in houden, zat het eindexamen erop voor mijn dochter. Het grote wachten begon, met daarbij haar overtuiging dat het allemaal niets geworden was of dat er op zijn minst sprake zou zijn van een her. En toen kwam de dag der verlossing. Met haar vader erbij, haar broer in de kamer via FaceTime, ik met een halve zenuwinzinking op de bank en zij als ietwat opgefokt maar stralend middelpunt, wachtten we in spanning HET telefoontje af. Ze bleek geslaagd met vlag en wimpel. Die vlag hangt dus intussen al ruim een week, voorzien van schooltas, uit het raam, pronkend: ‘Kijk mij eens even goed geslaagd zijn!’ Dat was ze natuurlijk al voor mij en dat is ze nog steeds, ongeacht het papiertje. Maar dat papiertje is wel een mooie mijlpaal en de toekomst ligt aan haar voeten.

De vreugdetranen vloeiden uit mijn ogen toen ze het beruchte/befaamde belletje kreeg. Dit kind liet iedereen een poepie ruiken met het behalen van het diploma, tenminste, zo ervaarde ik dat. Mijn doorzetter, die er steeds weer voor ging en nu, op haar 18e, zo stevig in het leven staat, goed kijkt en haar openheid en enthousiasme nooit verloren is.

Vandaar dus mijn vreugdetranen. Alles kwam toch wel los bij me. De zorgen, het zorgen, het alleen zijn, het doorzetten, mijn nooit-aflatende verbetenheid om dit mooie kind te helpen en mijn andere moppie ook voldoende aandacht te geven en tegelijkertijd de vrolijkheid niet los te laten. Mijn motto was jarenlang ‘En doorrrrr’. We aten pannenkoeken als het geld op was en ik noemde het feest, dat was zo’n beetje de strekking van die tijd. Dus ik ben nu gewoon supertrots op mijn cluppie, we did it! Dit opschrijvend realiseer ik me dat het voor het oor of oog nu wel behoorlijk tegen de pathetische borstklopperij aan zit, sorry daarvoor, maar in die tijd was het soms gewoon zo. Hiervoor verwijs ik je naar mijn eerdere (vrolijke) columns, verzameld op de website www.singleparenttoolbox.nl.

Maar goed, deze column gaat over hoe de toekomst zich weer opent, nu de kinderen groot zijn en uitvliegen. Met allebei een diploma op zak gaan ze de toekomst tegemoet of zijn er al aan begonnen. En ik? Ik ben ook geslaagd geloof ik. Ik ga de vlag zo maar eens voor mezelf uithangen. Niet met een schooltas eraan, maar met een dikke fles champagne.