Bevrijdingsdag

Ik liep vanochtend door de mooie polder met mijn dochter en de hond. De natuur is ontploft, overal bloesems, de weides staan vol paardenbloemen, er lopen kalfjes naast hun grazende moeders en ik zit er niet lekker in. Kortaf tegen mijn kind en ik trek wat vaker aan de riem van de hond. Let op, het is 5 mei, Bevrijdingsdag.

Gisterochtend hing ik de vlag halfstok voor Dodenherdenking. Ik ben op 4 mei altijd een beetje van slag. Ik heb geen oorlog meegemaakt, ik ben niemand verloren. Mijn ouders zijn van na de oorlog. Wel heb ik familieverhalen over de oorlog, over mijn opa die als verzetsactie op vliegveld Bergen een vliegtuig ging jatten om naar Engeland te gaan maar werd verraden. Gevangen gezet in Scheveningen, gedeporteerd naar Duitsland voor de Arbeitseinsatz. Na de oorlog teruggekeerd naar zijn uitgeholde autobedrijf, waar hij de handschoen weer oppakte: de wederopbouw begon op familieniveau. Zijn motto: bij twijfel doen, iets waar ik regelmatig aan denk ook al heb ik hem nooit gekend.

Mijn opa overleed heel jong, mijn vader was pas negen. Mijn oma bleef achter met negen kinderen tussen 12 jaar en drie maanden. Ze werd als jonge moeder ook directeur van het autobedrijf en zette zo de familie en het bedrijf voort. Klaagde nooit, bleef actief tot op hoge leeftijd, ze was nog vrijwilliger voor De Zonnebloem toen de mensen in de rolstoelen die zij voortduwde jonger waren dan zijzelf. Mijn grote voorbeeld.

Vanochtend hing ik de vlag in top voor 5 mei, Bevrijdingsdag. En ik ben nog steeds van slag. En ik weet niet waarom. Of eigenlijk wel. Deze twee dagen maken ieder jaar weer van alles in me los. Dankbaarheid, omdat ik vrij ben, keuzes mag maken, kan klagen over domme dingen. Mijn eigen roots, die ervoor zorgden dat ik werd wie ik ben. Daar sta ik verder eigenlijk nooit bij stil, maar op die 4 en 5 mei komt dat naast het herdenken ook altijd even boven.

Dus nu is het 5 mei en ben ik vrij om een keuze te maken: weg met dat rothumeur. Ik aai de hond, geef mijn dochter een extra knuffel en ga er vanmiddag op uit: terrasje pakken en het leven vieren.

Mooie dag voor iedereen!