De traan achter je zonnebril – #nofilter

We schrijven een jaar verder. Een jaar voorbij, weer laaf ik mij aan de heerlijkheden in het zuidelijkste puntje van Spanje, weer met mijn twee prachtige kinderen en weer realiseer ik me dat ik mijn zegeningen moet tellen. Het leven lacht me toe, de seinen staan op groen en niets houdt mij tegen. De clichés... Lees verder →

Gefrustreerd maar op dreef

Met het wisselen van de koude winter naar de knisperende lente valt er een zware deken van mij af. Dat het nog steeds bokkenweer is en dat ik al een flinke jas heb uitgedaan door die maandenlange, terugkerende griep staat daar los van. Gevoelsmatig zit ik al in de tuin met een glaasje wit en... Lees verder →

Killergriep, 24/7 motivatie en de Man des Huizes

Zooo he, die griep. Die griep is heftig! Geniepig. Pakt je op je zwakst. Trekt je leeg tot je niets meer kan en maakt je dan af. Ja, echt! Ik was een schim van mezelf, een zielig hoopje mens zonder energie. Ook was ik een emotioneel wrak en lag ik de hele dag voor de... Lees verder →

Dwars door het vangnet van je eigen stoerheid

Daar zit je dan, met je liefdesverdriet. Tranen in je bed en vooral niet boven de pannen tijdens het koken, niet zo leuk voor je kinderen. Hoe je je best ook doet, een verkering in combinatie met alleenstaand ouderschap is echt niet gemakkelijk. En als t dan lijkt te lukken, dan is de pijn van... Lees verder →

Zijn en Haar

De puberzoon wilde het al een tijdje: zijn mooie, dikke krullenbos vervangen door coupe Prison Break. Goed, dan praat je erover, niet teveel want ja, het puberbrein is daar niet voor gemaakt, maar toch, even de pro's en contra's de revue laten passeren. Daar zit je dan, als moeder. Het is zijn hoofd, zijn haar.... Lees verder →

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: